Piszemy tu nasze wiersze

penelupe

Zaślepieni

zagubiony w swym zamyśle
potępiony za to, że myślę..
ciągle mi czegoś brak
przez ten cholerny świat...

obłąkani ludzie wciąż patrzący w twarz
ślepi, zadufani widzicie tylko oczami
kto wam prawo dał by oceniać mnie?
skąd wiecie jaki w życiu mam cel?!

co niedziele odkupienia swego szukacie
ojca boga sobie wmawiacie
by ulżyć cierpieniu się usprawiedliwiacie
że bóg rozgrzeszył was w kościele
że zszedł na ziemię po wasze zbawienie
że dał wam prawo wyboru i dużo miłości...

...litości...

jak wierzyć w boga litość
w sobie widząc nicość?

gdy słyszę na was i patrzę wasze smutki
rozum wydaje się być za krótki
pojąć tego dalej nie mogę,
ciągle słyszę waszą trwogę...
dajcie już spokój i zabijcie się!
tak będzie lżej... tak będzie lżej...

lwiczka

No no ale trzasnąłeś tekst o ludziach tylko chodzących do kosciola zeby sie pokazać. Ale troche racji w tym jest bo czesto ludzie chodzą zeby onejrzeć innych, plotkować albo też nie idą z potrzeby serca a tylko dlatego że tak wypada.